Naprawa pęknięć w posadzkach przemysłowych – prosty przewodnik dla użytkowników

Naprawa pęknięć w posadzkach przemysłowych – prosty przewodnik dla użytkowników

Posadzka przemysłowa ma ciężkie życie. Przejeżdżają po niej wózki widłowe, stoją regały z tonami towaru, jest narażona na uderzenia, drgania, chemikalia i skrajne temperatury. Nawet najlepiej wykonany beton potrafi po latach pokazać rysy i pęknięcia.

Dobra wiadomość jest taka, że większość z nich da się bezpiecznie i skutecznie naprawić pęknięcie w posadzce, a podłoga znów będzie równa i mocna. Poniżej znajdziesz przyjazne wyjaśnienie skąd biorą się pęknięcia i krok po kroku, jak wykonać naprawę z poszerzeniem pęknięcia, montażem metalowych zacisków krzyżowych, wypełnieniem żywicą epoksydową dla posadzek przemysłowych i końcowym szlifowaniem.

Skąd biorą się pęknięcia?

Skurcz betonu i zbyt szybkie wysychanie – świeży beton kurczy się podczas wiązania. Jeśli nie miał właściwej pielęgnacji (zraszanie, folie, preparaty pielęgnujące) albo schnął za szybko, pojawiają się rysy skurczowe, do czego potrzebna jest naprawa pęknięć w posadzkach przemysłowych. Brak lub zła dylatacja – posadzka potrzebuje szczelin, które „przyjmą” ruch płyty. Jeśli ich brakuje albo są źle zaprojektowane/utrzymane, naprężenia szukają ujścia w postaci pęknięć.

Słabe lub nierówne podłoże – jeśli pod płytą są pustki, osiadła podsypka albo wilgoć podmyła grunt, płyta ugnie się pod ciężarem i pęknie. Duże obciążenia i uderzenia – ciągłe najeżdżanie kołami, zrzucanie palet, wibracje maszyn powodują zmęczenie betonu, mikropęknięcia i wreszcie rysy widoczne gołym okiem.

Zmiany temperatury – beton rozszerza się i kurczy. Skrajne wahania (np. hale z bramami otwieranymi zimą) dodatkowo go „pracują”. Błędy wykonawcze – zbyt dużo wody w mieszance, za cienka płyta, brak zbrojenia rozproszonego, zła pielęgnacja – to wszystko osłabia posadzkę.

Korozja stali – jeżeli w strefie pęknięcia pracuje zbrojenie i doszła wilgoć, korozja potrafi „rozpychać” beton.

Uwaga: pęknięcie to nie to samo co dylatacja. Dylatacja to zaplanowana szczelina, którą wypełnia się elastycznym materiałem do naprawy posadzki. Pęknięcia naprawiamy „na sztywno”, ale dylatacji nie „zalewamy” żywicą epoksydową, bo posadzka musi tam mieć miejsce na ruch.

Czy każde pęknięcie trzeba naprawiać?

Cienkie rysy „włosowate” (do ok. 0,3 mm) często są tylko estetyczne. Jeśli się nie rozszerzają i nie pyli, wystarczy obserwacja albo powierzchniowe uszczelnienie. Tego typu pęknięcia często stają się widoczne, gdy cienkowarstwowe komercyjne posadzki cementowe staną się mokre.

Pęknięcia otwarte (1–5 mm), przez które wpada kurz, woda lub które stukają pod kołami – naprawiamy.

Szerokie pęknięcia (5–8 mm), różnice poziomów, zapadnięte strefy, pęknięcia „mokre” (ciągła wilgoć) – warto zlecić ocenę specjaliście. Być może potrzebna jest także stabilizacja podłoża (np. iniekcje pod płytą) przed naprawą pęknięć w posadzkach przemysłowych.

Co będzie potrzebne do naprawy

Szlifierka kątowa do szlifowania betonu lub przecinarka z diamentowym dyskiem do „trasowania” pęknięć (tzw. crack chaser). Odkurzacz przemysłowy, szczotka druciana, sprężone powietrze. Wiertarka i tarcza/rowkownica do wycięcia gniazd pod klamry (zszywki). Paca, szpachelka, mieszadło wolnoobrotowe. Poziomica, kreda/marker, miarka.

Metalowe klamry/zaszywki do zszywania pęknięć posadzki dla wykonania napraw (najczęściej stalowe, nierdzewne lub kompozytowe), przeznaczone do betonu. „Krzyżowe” – montowane na krzyż względem pęknięcia.

Żywica epoksydowa niskolepka (rzadka) do wypełnienia samej szczeliny, gęstsza (żel) lub zaprawa epoksydowa do osadzenia klamer i wypełnienia gniazd. Ewentualnie piasek kwarcowy do „zagęszczenia” żywicy przy większych ubytkach i do posypki antypoślizgowej. Taśma malarska do zabezpieczenia obrzeży. Rozpuszczalnik do narzędzi (zalecany przez producenta żywicy).

Maska przeciwpyłowa (najlepiej z filtrem P3), okulary, rękawice nitrylowe, nauszniki, ubranie robocze. Pył z betonu i opary żywic to nie żarty. Zapewnij dobrą wentylację i odciąg pyłu. Nie zapominajmy również o bezpieczeństwie w obiektach przemysłowych – stosuj odbojniсe przemysłowe.

Warunki pracy

Temperatura podłoża i powietrza zwykle 10–25°C (sprawdź kartę techniczną żywicy). Podłoże suche i czyste. Standardowe epoksydy nie lubią wilgoci, niektóre specjalistyczne tolerują podwyższoną wilgotność – upewnij się, jaką masz żywicę. Zatrzymaj ruch w strefie naprawy do pełnego utwardzenia.

1. Ocena i wytyczenie

Zaznacz przebieg pęknięcia kredą. Sprawdź, czy pęknięcie jest „żywe” (czy pracuje) można przykleić małą „plombę” gipsową albo zaznaczyć szerokość markerem i sprawdzać przez kilka dni. Jeśli pęknięcie wyraźnie się powiększa, wezwij fachowca – być może problem jest w podłożu.

Zaplanuj rozmieszczenie klamer, zwykle co 30–60 cm wzdłuż naprawy pęknięcia posadzki, dodatkowo bliżej miejsc szczególnie obciążanych (strefy przejazdów, skrzyżowania pęknięć). Nie zbliżaj klamer zbytnio do krawędzi płyty (min. 10–15 cm).

2. Poszerzenie pęknięcia specjalnym dyskiem

Użyj diamentowego dysku do rys/pęknięć, aby „otworzyć” szczelinę na kształt litery V lub U. Szerokość po poszerzeniu ok. 8–15 mm, głębokość 10–20 mm (wystarczy, by żywica dobrze spłynęła i „związała” ścianki).

Prowadź cięcie równo po linii pęknięcia. Jeśli są rozgałęzienia, otwórz każde z nich. Dokładnie odkurz, wyszczotkuj i wydmuchaj pył. Im czystsze ścianki szczeliny, tym lepsza przyczepność żywicy.

3. Wykonanie gniazd pod metalowe zaciski (klamry krzyżowe)

Co 30–60 cm wytnij poprzeczne gniazda przez pęknięcie betonowej posadzki przemysłowej, kierunek pod kątem 90° do linii pęknięcia. Wymiary gniazda dopasuj do typu klamry (typowo szerokość 10–20 mm, głębokość 20–30 mm, długość 120–200 mm tak, aby klamra leżała swobodnie i była całkowicie przykryta żywicą). Dla mocniejszego „zszycia” wiele ekip montuje dwie klamry pod kątem, tworząc „X” (krzyżowo względem pęknięcia). To właśnie zaciski krzyżowe – stabilizują płytę, ograniczając dalsze rozjeżdżanie krawędzi.

Jeśli używasz klamer w kształcie litery U montowanych w nawiercanych otworach, wykonaj po dwa otwory po obu stronach pęknięcia zgodnie z zaleceniami producenta. Ponownie bardzo dokładnie odkurz gniazda i szczelinę pęknięcia.

4. Osadzenie klamer

Przygotuj żywicę epoksydową w wersji żelowej lub zaprawę epoksydową do naprawy pęknięć w posadzkach przemysłowych (zgodnie z kartą techniczną – odmierzenie składników, wymieszanie).

Wypełnij dno gniazda cienką warstwą żywicy, włóż klamrę, dociśnij tak, by jej górna krawędź znalazła się 3–5 mm poniżej poziomu posadzki (żeby później móc to zeszlifować na równo). Dopełnij gniazdo żywicą/żywicą z piaskiem kwarcowym tak, aby nie zostały pęcherze powietrza. Nadmiar zbierz szpachelką. Daj żywicy chwilę, by „osiadła”.

5. Wypełnienie samego pęknięcia żywicą epoksydową

Do szczeliny pęknięcia użyj niskolepkiej (rzadkiej) żywicy epoksydowej o właściwościach penetrujących. Wlewaj lub wtłaczaj żywicę wzdłuż pęknięcia małymi odcinkami, aż zacznie „stać” w szczelinie (przestaje wsiąkać). W razie potrzeby powtórz po kilku minutach.

Przy szerszych ubytkach można zagęścić wypełnienie dosypką z suszonego piasku kwarcowego – wsyp delikatnie w żywicę, a potem przykryj cienką warstwą żywicy. Zapewnia to lepszą odporność i ogranicza skurcz żywicy.

Uwaga: nie zalewaj sztywną żywicą działających dylatacji – te miejsca wypełnia się materiałem elastycznym.

6. Utwardzanie

Czas wiązania epoksydu zależy od produktu i temperatury, najczęściej od 4 do 24 godzin do ostrożnego chodzenia i 12–48 godzin do pełnego obciążenia ruchem kołowym. Sprawdź kartę produktu. Do tego czasu wyłącz strefę z użytkowania.

7. Szlifowanie i wykończenie

Po pełnym związaniu zeszlifuj miejsca napraw tak, aby były równe z posadzką. Najlepiej użyć szlifierki do betonu dla betonu polerowanego lub tarczy diamentowej do zdzierania. Odkurz i, jeśli chcesz, wykonaj drobną posypkę z piasku kwarcowego w świeżą cienką warstwę żywicy na wierzchu – zmniejsza to poślizg i dopasowuje optycznie naprawę. Jeżeli posadzka ma warstwę zamykającą lub lakier, odtwórz ją lokalnie po zeszlifowaniu, by wyrównać wygląd i ułatwić sprzątanie.